🌌 Pies Jak Maskotka Rasa

Sympatyczny pupil urozmaici dziecku zabawę, wspólnie przeżyją niezapomniane przygody i przeniosą się do świata wyobraźni. Jak się wabi Twój pupil? pluszowa maskotka z serii Fluffy Fam - Pies siedzący pięknie wykonany; bezpieczny dla najmłodszych dzieci; wykonana z dbałością o każdy szczegół; wymiary: 21x20x28 cm Wysokość produktu. 70 cm. 49, 99 zł. zapłać później z. sprawdź. kup 60 zł taniej. 58,98 zł z dostawą. Produkt: DŁUGA PODUSZKA PIESEK MASKOTKA PLUSZAK PIES 90 CM. dostawa w piątek. 120, 82 zł. Gwarancja najniższej ceny. zapłać później z. sprawdź. 129,81 zł z dostawą. Produkt: Maskotka piesek 30 cm Simba 3 lata +. dostawa czw. 9 lis. 33 osoby kupiły. dodaj do koszyka. Dostosuje się przy tym do gustu każdego potencjalnego właściciela. Rasa ta będzie więc dobra dla osób starszych, jak i młodych zapracowanych, czy też lubiących spacery i zabawy. Pies ten również łatwo adaptuje sie do każdych warunków, może więc mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w niewielkim mieszkanku w mieście. 114, 90 zł. MASKOTKA PIES OWCZAREK NIEMIECKI REALISTYCZNY 27cm. 124,89 zł z dostawą. dostawa pojutrze. SUPERCENA. 45, 00 zł. Zabawka dla psa PISZCZĄCA maskotka pluszak. 53,99 zł z dostawą. Kup teraz na Allegro.pl za 54,87 zł - PIES rasy ROTTWEILER MASKOTKA PLUSZ piesek rasowy (14098184872). Allegro.pl - Radość zakupów i bezpieczeństwo dzięki Allegro Protect! Kup teraz na Allegro.pl za 63 zł - DŁUGI PIES MASKOTKA PODUSZKA PLUSZAK HUSKY 90 CM (13333830689). Allegro.pl - Radość zakupów i bezpieczeństwo dzięki Allegro Protect! D36cmU. Historia rasy Dawniej prawie każda rodzina robotnicza z północnej Anglii miała bedlington terriera – to z tamtych czasów pochodzą niezbyt wyszukane epitety jak 'pudel dla biednych' czy 'pociecha górnika'. Na szczęście, już o nich zapomniano, a nazwa 'owieczka' wciąż jest w obiegu! Urodzony w Northumberland Ten brytyjski terier o wyglądzie niedużej owieczki pochodzi z okolic miejscowości bedlington w Northumberland, hrabstwie północnej Anglii leżącym już przy granicy ze Szkocją. Do jego powstania niewątpliwie przyczynił się dandie dinmont terier i pudel, choć pewno po charcie angielskim whippecie odziedziczył charakterystyczną sylwetkę i lekki zwinny ruch gazeli. Psy te od stuleci wrosły w brytyjski krajobraz, a w końcu XVIII wieku było ich tyle, że rozpoczęto rejestrację nowo narodzonych szczeniąt, by móc później wystawić im prawidłowe rodowody. Ulubieniec górników Od początków Bedlington Terrier był ulubieńcem górników, który z zapałem tępił szczury w ich domach i w kopalniach. Ceniono go także jako psa myśliwskiego, gdyż ten wytrzymały pies o silnych mięśniach mierzył się bez wahania z zającami, lisami a nawet borsukami. Podczas łowów na drapieżniki bedlington był nawet odrobinę lepszy od Foksteriera, gdyż wedle powszechnej opinii był bardziej opanowany. Ale na tym nie koniec – dzięki sporemu udziałowi krwi charta i związanej z tym budowie bedlington Terier z powodzeniem startował w wyścigach. Od izb biedaków po dworskie salony W jaki sposób jednak górniczy "pies do wszystkiego" stał się pieskiem do towarzystwa i kanapowcem, jakim jest dzisiaj? To bardzo proste – bedlington terier podbił serce brytyjskiego High Society. Wypierany z izb biedaków przez coraz to inne rasy stał się interesującym obiektem zainteresowania dla ekscentrycznych arystokratów. To dzięki ich zabiegom hodowlanym zmienił nieco sylwetkę, uzyskując dłuższą szyję i bardziej harmonijny wygląd, podkreślony jeszcze nietypowym strzyżeniem. Pierwszy klub rasy założony został w 1869 roku, a wkrótce potem bedlington terier wybrał się na podbój innych krajów: Kanady, USA, Niemiec i Holandii. Wszędzie zagrzał miejsce, ale nigdzie nie zdobył szerszej popularności i gdyby nie jego niecodzienny wygląd, pewno dawno by już o nim – niesłusznie – zapomniano. Żywy sygnalizator Angielscy górnicy cenili sobie bedlington teriera nie tylko za jego zapał w zwalczaniu szkodników i talent kłusownika, i nie za wyszukany wygląd (ich psy wyglądały daleko mniej fikuśnie niż dzisiejsze bedlingtony), ale i za... umiejętność przewidywania burzy. Psy te umiały ponoć przewidzieć burzę z piorunami na kilkadziesiąt minut przed pierwszymi błyskawicami – a ulewa z piorunami była wówczas prawdziwym niebezpieczeństwem dla prymitywnych 'biedaszybów'. Opis * Przyciągający wzrok wygląd * Gruszkowata głowa * Błyszczące i głęboko osadzone oczy * Mocno wysklepione lędźwie * Obfity włos w drobnych loczkach * Wysokość w kłębie około 41 cm, przy czym suki mogą być nieco niższe, a psy nieco wyższe od tej wielkości * Waga: 8,2 do 10,4 kg * Przeciętna długość życia: 12 lat Charakter W owczej skórze ukrywa się pies energiczny, pełen temperamentu. Plusy: * Bardzo serdeczny * Kocha zabawę * Wesoły * Żywy * Pewny siebie * Łagodny – jeśli spokojny * Odważny i porywczy – jeśli pobudzony Minusy: * Bywa uparty * Silny instynkt myśliwski * Bywa zadziorny wobec innych psów Jeśli będziemy w nim widzieć jedynie żywą przytulankę, to niebezpiecznie nie docenimy jego żywego temperamentu. Przepełnia go energia, jest porywczy i bez wahania postawi wszystko na jedna kartę, ale potrafi pokazać się także i z łagodniejszej, serdeczniejszej strony – bedlington to prawdziwa mieszanka łagodności i właściwej terierom porywczości. Najlepiej porozumie się z panem czy panią, którzy będą mieli charakter równie pełen przeciwieństw i którzy dzięki temu lepiej zrozumieją skomplikowana duszę bedlington teriera... Za grosz nie ma w nim wstydliwej nieśmiałości, o którą łatwo by podejrzewać drobną owieczkę. Pomimo swego wyglądu bedlington terier jest raczej rozrabiaką, który nie wie, co to strach czy nerwowość i który dba o właściwą równowagę miedzy ciałem a duszą. Dość spokojny w domu, na spacerze jest raczej żywiołowy, gdyż tyle wokół interesujących rzeczy, tyle intrygujących zapachów... Uwaga, bedlingtony maja dość silny instynkt myśliwski i potrafią pogonić zwierzynę po śladzie! Sportowiec... Choć bedlington terier doskonale wpasował się w przypadłą mu od kilku dziesięcioleci rolę ulubieńca i maskotki szlachetnie urodzonych Brytyjczyków, to jednak wciąż ma w pamięci dawne, dobre czasy, kiedy to mógł swobodnie wypuszczać się na niezbyt legalne polowania i zachowywać się jak pełnoprawnemu członkowi barwnej rodziny terierów przystało. Bedlington terier jest urodzonym sportowcem – j ego muskularne ciało wymaga regularnego treningu. Od czasu do czasu trzeba mu tez zapewnić możliwość swobodnego wyhasania się bez smyczy. W spadku po charcich przodkach bedlington terier oddziedziczył upodobanie do biegów, błyskawicznie reaguje i zda się, że dysponuje zupełnie niespożytymi zapasami energii. Potrafi wykonywać olbrzymie susy i z łatwością przesadzi przeszkody, które będą nawet dwa razy wyższe od niego. ...i pieszczoch Po tak solidnej porcji ruchu i wysiłku na świeżym powietrzu, bedlington w końcu poczuje odrobinę zmęczenia i w mgnieniu oka przedzierzgnie się w pluszową przytulankę, rodzinnego pieszczocha, który będzie wodził rozkochanym wzrokiem za panem czy panią. Rzecz jasna, człowiek nie będzie się mógł oprzeć takiemu spojrzeniu i od razu schwyci psa w ramiona, by szeptać mu czule do ucha i pieszczotliwie drapać go głowie. Ważne tylko, by nie dać bedlington terierowi okręcić nas sobie wokół łapy – zezwolenie mu na wszystko sprawi, że łatwo wypaczymy mu charakter! Jak każdy terier, także i bedlington wymaga raczej twardej ręki przewodnika, ale nie pogodzi się z brutalnością czy przemocą. Dopóki nie uzna w przewodniku przywódcy i szefa, dopóty będzie głuchy na jego rozkazy. Niepowtarzalny Bedlington terier to miły pies domowy, który przywita z radością nie tylko członków rodziny, ale i znajomych, i będzie się wobec nich zachowywał nienagannie. Jest jednak i druga strona medalu – są to psy łagodne w kontaktach z innymi czworonogami, ale nie można wierzyć w to przesadnie... bedlington jest terierem z krwi i kości i za nic nie podda się przeciwnikowi, ani nie będzie próbował ucieczki. Zaczepiony (a niewiele trzeba, by uznał się za zaczepionego!) odkłada na bok całą swą łagodność jakiej nabył przez ostatnie dziesięciolecia i pełen furii bojowej staje do walki. Bedlington terier y były dość popularne w Polsce w latach siedemdziesiątych, ale potem – podobnie jak i w innych krajach kontynentu europejskiego – znikły z horyzontu i są dziś prawdziwa rzadkością. Pies i dziecko Bedlington terier jest psem uwielbiającym zabawę i chętnie zaprzyjaźni się z wszystkimi, podzielającymi jego podejście do życia. Dziecko w jego towarzystwie, czy bedlington w towarzystwie dziecka z pewnością nie bedą się ani chwili nudzić, a jeśli uda się wyciągnąć ludzi - wraz z dzieckiem – na spacer po podmiejskich łąkach, to szczęście bedlington teriera nie będzie miało granic! Pamiętać tylko trzeba, że dziecko nie będzie w stanie utrzymać tego żywiołowego teriera w ryzach – stąd spacery bez nadzoru dorosłych raczej nie wchodzą w rachubę. Pan jest tylko jeden Co prawda bedlington terier akceptuje i serdecznie traktuje całą rodzinę (wraz z kręgiem przyjaciół i bliskich znajomych), ale za swego pana uznaje tylko jedną, jedyną osobę. Ten kto zdobędzie serce bedlingtona, może być pewny, że mała owieczka zdecydowanie i sprawnie użyje zębów w jego obronie. Idealny właściciel Dobrych manier bedlington terier uczyć się musi w zasadzie od wczesnej młodości - przełom trzeciego i czwartego miesiąca będzie do tego najodpowiedniejszą porą. Bedlington zżyty ze swym przewodnikiem i akceptujący jego autorytet jest posłuszny, szybko się uczy i stanie na głowie, by usatysfakcjonować swego pana. W szkoleniu go pamiętać trzeba, że jak każdy terier wymaga prostych poleceń i zdecydowanej konsekwencji w ich egzekwowaniu. Zezwalanie na coś, co wczoraj było zabronione, to najlepsza droga do wyćwiczenia nieposłuszeństwa w psie. Niezależnie, czy to w mieście, czy poza nim, trzeba stanowczo unikać rozwijania w psie wrodzonego mu instynktu myśliwskiego. Strażnicy leśni nie znają się na żartach... Bedlington teriery wymagają regularnego i zgodnego z kanonami sztuki strzyżenia, by zachowały swój charakterystyczny wygląd – a to wymaga czasu i pieniędzy...Jeśli sądzicie państwo, że strzyżenie psa to tylko niepotrzebna fanaberia, to może rozejrzycie się za jakąś rasą mniej kłopotliwą w pielęgnacji włosa? Przed kupieniem psa tej rasy rozważcie państwo bardzo szczegółowo wszelkie za i przeciw. Trzeba tu uwzględnić nawet takie drobiazgi, jak i to, że bedlington terier ze swą wyszukaną figura mniej odpowiada potocznym wyobrażeniom o psie niż powiedzmy cocker spaniel czy owczarek niemiecki i komentarze typu 'no też coś, pierwszy raz widze owcę na smyczy', czy 'co ci ludzie zrobili z tym biednym pudelkiem' wcale nie należą do rzadkości, a wiele razy spotykałam się z ... me...me... Jeśli jesteście państwo pewni, że potraficie ścierpieć takie kąśliwe uwagi, to wszystko przed wami, ale jeśli macie porywczy charakter bedlingtona, zastanówcie się może raz jeszcze nad wyborem rasy... Należy: * Decydować się na psa tej rasy tylko po głębszym namyśle * Konsekwentnie go wychować * Zapewnić mu sportowe, zdrowe warunki życia * Przygotować się na częste i kosztowne wizyty w salonie fryzjerskim /gdzie trudno o jego profesjonalne strzyżenie, większości będzie to coś 'ala pudel '. * Odwzajemniać co najmniej w tym samym stopniu jego uczucie i przywiązanie. Nie wolno: * Zbyt często zostawiać go samego * Traktować go brutalnie * Być wobec niego zbyt wymagającym * Zaniedbywać go, gdy jego wygląd już nam się znudzi. Życie codzienne Typowa fryzura Bedlingtona wymaga wprawnego fryzjera... Co należy wiedzieć: * Chętnie będzie mieszkał nawet w bloku, jeśli tylko będzie miał dość ruchu na dworze * Niewiele szczeka * Doskonale zgadza się z innymi zwierzętami domowymi * Wymaga regularnej fachowej pielęgnacji sierści * Rzadki do nabycia * Niedrogi w utrzymaniu – gdyby nie ten fryzjer... Nie do wiary: terier, który nie szczeka po próżnicy! Zaniedbany, nie ostrzyżony i brudny pies jest żywym zaprzeczeniem idei bedlington teriera. Jeśli zdecydujemy się na takiego psa, to musimy także pogodzić się z koniecznością regularnego odwiedzania salonów fryzjerskich – jedynie prawdziwy zawodowiec umie uzyskać pożądany przez wzorzec rasy wygląd. Bujna, jedwabista czuprynka wymaga prawdziwego profesjonalizmu i poczucia estetyki. Warunki życia Bedlington terier nie wymaga zbyt wiele miejsca: ma raptem około 40 cm wzrostu i nie waży więcej niż dziesięć kilogramów. Dlaczego zatem nie trzymać go w mieszkaniu? Oczywiście, można, ale pod warunkiem, że codziennie będziemy w stanie zapewnić mu długi spacer, a wtedy pogodzi się nawet z niedużym mieszkaniem. Nie wystarczą mu trzy krótkie spacerki dziennie 'na siusiu'! Niedostatek ruchu sprawi, ze pies szybko przestanie być w dobrym nastroju, może zacząć być złośliwy i przejawiać zachowania destrukcyjne, by jakoś rozładować rozpierającą go energię. Jeszcze lepszy byłby dla niego dom z ogrodem, gdzie mógłby się wybiegać do woli. Ale uwaga – pies ten w żadnym stopniu nie nadaje się do budy! Niezbędny jest specjalny kącik w domu, w którym pies mógłby czuć się królem, a przede wszystkim gdzie byłoby mu wygodnie – bo bedlington ceni sobie wygody, zwłaszcza gdy musi zostawać na kilka godzin sam w domu. W młodości bedlington bywa zagrożeniem dla mebli, ale w miarę dorastania coraz mniej obchodzą go stołowe nogi, frędzle dywanu czy oparcia foteli... Posłanie psa powinno stać w miejscu dość spokojnym, ale z którego pies mógłby obserwować życie całego domu. Żywienie Układając jadłospis dla bedlington teriera trzeba zakładać dlań 150 do 180 gramów mięsa dziennie, 80 gramów warzyw i także 80 gramów gotowanego ryżu lub makaronu, a do tego niezbędny dodatek witamin i preparatów mineralnych. Najlepszym pomysłem jest założenie karmienia psa wyłącznie gotową karmą, gdyż bedlington akceptuje ją bez protestu. Wyżywienie bedlingtona nie powinno uwzględniać w żadnym wypadku ani resztek z posiłków ludzkich, ani karm dla psów niskiej jakości. Pokarmy te zawierają w sobie znaczne ilości związków miedzi, które są szczególnie niewskazane dla psów tej rasy ze względu na nieco odmienny metabolizm tego pierwiastka przez psy tej rasy. Zdrowie Bedlington terier nie jest nawet w części tak delikatny, jak sugerowałby to jego wygląd – wprost przeciwnie, jest dość odporny i wytrzymały. Zimą uwielbia długie spacery nawet w najostrzejszy mróz, a i z upałem dobrze sobie radzi. Rasa ta nie cierpi na jakąkolwiek ze szczególnie chorób uwarunkowanych genetycznie – z wyjątkiem dość częstej reakcji uczuleniowej na sole miedzi. W stanach Zjednoczonych i Kanadzie wydzielono nawet całe linie bedlingtonów cierpiących na Hepatitis wskutek nietolerancji zbyt dużych ilości miedzi w pokarmie, jest to szerząca się dziedziczna choroba wątroby, która polega na kumulowaniu w niej do marskości i atakuje system nerwowy. Podobne schorzenie u ludzi zostało nazwane Morbus Wilson. U młodych psów nie ma żadnych objawów choroby, zachowują się normalnie i nieświadomi zagrożenia właściciele dopuszczają je do rozrodu. Objawy zaczynają się w wieku 4-6 lat i powodują w niedługim czasie utratę psa. Leczenie polega na podawaniu medykamentów i przestrzeganiu odpowiedniej diety, jednak działa to na krótki czas. Od 1996 roku zastosowano badania krwi (testy DNA), którym poddawane są szczenięta. Inne problemy, to dziedziczne wady anatomiczne: deformacja mostka, wklęsłość i wypukłość żeber, wyczuwalne i widoczne złamanie ogona, wąsko do wewnątrz ustawione kły żuchwy co wiąże się z jej niedorozwojem, sporadycznie trafiające się tzw. Rybie oczy entropium i chroniczne łzawienie prowadzące do rudego zabarwienia sierści. Pielęgnacja Fryzura 'na bedlingtona' uchodzi w kręgach groomerów (zawodowych fryzjerów psów) za dowód szczególnej biegłości w fachu, zwłaszcza że źle ostrzyżony bedlington traci momentalnie charakterystyczny wyraz rasy. Oczywiście, można się tego podjąć także samemu, ale wymaga to czasu, cierpliwości i sprawnych rąk. Niezbędny jest do tego także specjalistyczny sprzęt – nożyczki fryzjerskie są dłuższe, ostrzejsze i cieńsze niż nożyczki domowe, charakterystyczna fryzura na uszach ( owe pompony! ) wymaga nie tylko biegłości w operowaniem nożyczkami, ale i specjalistycznej maszynki ręcznej lub elektrycznej. Podręczniki pielęgnacji zalecają, by włos na tułowiu był utrzymany stosunkowo krótko, by podkreślić charakterystyczne naturalne wygięcie linii grzbietu. Na grzbiecie włos powinien być nieco gęstszy niż na bokach, ogon powinien być starannie wymodelowany nożyczkami, tak by usunąć wszelkie odstające 'frędzle'. Kończyny powinny mieć kształt nienagannych słupków, idealnie równych na całej długości i... A może jednak lepiej pójść do fryzjera? Staranna fryzura głowy Głowa bedlington teriera jest polem do popisu dla prawdziwego groomera. Skomplikowane jest przystrzyżenie maszynką włosów na uszach, tak by zostawić dość włosa na owe słynne pompony, następnie skrupulatne przystrzyżenie maszynką (lub odpowiednimi nożyczkami – degażówkami) sierści na podgardlu, policzkach i pod żuchwą. Przód i wierzch głowy powinien – zgodnie z wzorcem – nabrać kształtu zaokrąglonego klina, co wymaga wielkiej staranności w modelowaniu przejścia od krótkiego włosa na policzkach do długiego, nastroszonego na czole i górnej części pyska. Czy to prawda, że... ...bedlington terier początkowo nazywał się inaczej? Prawda. Dzisiejsza nazwa pojawiła się dopiero około 1820 roku, wcześniej takiego psa nazywano – w zależności od regionu, w jakim występował – Rothbury, Rodberry, Northem Counties Terrier lub Northumberland Terrier. ...szczenięta rodzą się całkiem ciemne? Prawda. Ich czarna lub ciemnobrązowa sierść w niczym nie przypomina jasnego włosa rodziców. ...psy te nie umieją galopować? Wprost przeciwnie. Potrafią puścić się w szybki galop, ruszając się zwinnie i lekko, z elegancją właściwą krewniakom chartów. Hodowla Megi York(FCI) ➦ oferta____________PIESrasa HUSKYmaskotka pluszowa ✓ _➦ SPECYFIKACJA produktumateriał średniej długościmiły w dotykuoczka plastikowenosek pluszowyjęzyk filcowypluszak uformowany do pozycji leżącejwyprodukowano w Polsce_ ☑➦ WYMIARY w [ cm ] [+/- 3 %] tolerancji28 długość { mierzona z ogonem }20 wysokość12 rozstaw tylnych łap ______☑➦ nasze ATUTYKILKANAŚCIE LAT DOŚWIADCZENIAKILKADZIESIĄT TYSIĘCY OPINII pozytywnychZAWSZE ODPOWIADAMY Państwu NA PYTANIASZYBKO ➬ miło ➬ RZECZOWO ➬ sami ✓_ ✓➯ ISTOTNEUWAGA > kolorystyka zdjęć produktów może w rzeczywistości odbiegać od artykułów przez Państwa otrzymanych/zakupionych w naszej firmie, gdyż różnorodne są ustawienia Państwa monitorów a przede wszystkim parametry oświetlenia przy tworzeniu zdjęć są u nas często modyfikowane✓☑ autor treści ➯ BO / EC - Bp 13470 ✓__________________________________ Jest typowym przedstawicielem IX grupy-psów do towarzystwa. Nazwa tego pieska jest wielce egzotyczna, tak samo zresztą jak nazwa wyspy, z której pochodzi - Madagaskar. Przeszłość Coton de Tulear jest owiana tajemnicą, a o jego historii krążą legendy. Ale jak zyskał swoją nazwę - "Coton de Tulear" ? Coton pojawił się pierwszy raz w okolicach plantacji bawełny, a jego kolor oraz struktura sierści podobna jest do kłaczka bawełnianego. Tak możemy objaśnić pierwszy człon nazwy tej rasy. Ale z jakiego powodu "de Tulear"? Na to jest już jednoznaczna odpowiedź. Bawełniane plantacje, w okolicach których był najczęściej widywany ten piesek, znajdowały się niedaleko madagarskiego miasta Toliara ( Jak już wcześniej dowiedziono - krajem pochodzenia jest malownicza wyspa Madagaskar na Oceanie Indyjskim, która leży 400 km od pld-wsch wybrzeży Afryki. W przeszłości była to bogata wyspa bawełnianych i ryżowych pól, orchidei, korzeni i bananowych plantacji. Wyspa jest bardzo interesującą krainą klimatyczną, możemy tu spotkać - z jednej strony wyspy - deszczowe puszcze , z drugiej chłodne górskie klimaty Przybycie na Madagaskar Prawdy jak ten sympatyczny piesek dostał się na wyspę nie dowiemy się już nigdy. Pierwsza legenda sięga XV-XVI tym czasie w kierunku zachodnich Indii płynęła łódź, a nad oceanem niedaleko Madagaskaru szalała rozbiła się. Na statku była para tych białych piesków, która dopłynęła do wyspy w okolicach miasta Toliara (Tulear). Druga legenda mówi, że Coton de Tulear był na pokładzie statku portugalskiego kapitana Diego Diase, który odkrył Madagaskar podczas swej żeglugi do Indii w roku 1500. Ostatnia natomiast głosi, że cotonik był psem hiszpańskiego dworu królewskiego na przełomie XVII-XVIII wieku. W tym przypadku podejrzani są kupcy europejscy, którzy mogli przywieźć cotona na wyspę jako gatunek biszona, a wywieźć z wyspy jako artykuł handlowy. Historia Coton de Tulear Za fakt możemy przyjąć to, że coton jest bardzo blisko spokrewniony z biszonami z obszarów śródziemnomorskich. W niektórych książkach stwierdzono, że coton mógł powstać ze skrzyżowania z wymienionym juz biszonem, dalej z papillonem, maltańczykiem i bedlington terierem. Jest to jedynie teoria, ale bedlington mógł być przodkiem cotona ze względu na linie grzbietu, która jest u cotona również lekko wysklepiona. Długa sierść może pochodzić od maltańczyka, a zabarwienia sierści niektórych cotonów mogłaby odpowiadać papillonom. Niektóre źródla podają, że Coton de Tulear byl znany pierwotnie jako Coton de Reunion lub Coton de Tenerife. Z postępem czasu z wolnożyjącego dzikusa coton stał się domowym pieskiem i pieszczoszkiem. W latach 50-tych hodowcy z Madagaskaru zaczęli wyłapywać i krzyżować celowo tylko małe pieski, aby osiągnąć idealnych potomków. Wiele z tych piesków trafiło do Francji, gdzie francuscy hodowcy pracowali nad nimi dalej. Niektórzy z nich udali się powtórnie na Madagaskar w celu zdobycia jeszcze kilku egzemplarzy, ale byli przerażeni odmiennością madagarskiego cotona i uszlachetnionego już cotona europejskiego. W latach 90-tych do Francji trafiły cotony z Madagaskaru, ale tylko dla wzbogacenia hodowli, a nie do rozrodu Królewski pie Nie zawsze w przeszłości coton był włóczęgą. Był mu nadany i tytuł "Królewski pies". Do dzisiaj są spory o to, jak zyskał ten tytuł. Czy był mu nadany na hiszpańskim dworze królewskim? Czy może przez francuską szlachtę, która przybyła na Madagaskar w czasie kolonizacji wyspy w XVIII wieku. Podobno Coton de Tulear mogli trzymać tylko prominentni obywatele Madagaskaru, prości ludzie mieli wydany zakaz trzymania tych piesków. Charakter cotona Nie wiadomo i nie jest ważne jak coton dostał się na wyspę, ważne jest to, że udało mu się przeżyć w tej dzikiej przyrodzie. Było to możliwe tylko dzięki jego cechom charakteru - wytrwałości, chytrości, przebiegłości, skoczności oraz zdolności do szybkiego biegu. Także kiedy pomyślimy o jego ojczyźnie, stwierdzimy, że z pewnością musiał przejść wiele, aby nauczyć się żyć z jednej strony w pięknej, a z drugiej w okrutnej madagaskarskiej rzeczywistości. Bajecznie rodzinny pies A jaki jest coton dzisiaj? Jest bajecznie rodzinnym psem. Jest oddany swemu panu i potrafi odpłacić się za miłość. Nie wybiera sobie jednego pana, jego panem jest cała rodzina. Akceptuje wszystkie zwierzęta w domu, ale uwaga - jego instynkt łowiecki przetrwał do dzisiaj. Jest bardzo czujny , ale nie hałaśliwy. Przy swojej wielkości jest idealnym psem do miejskich mieszkań. Pod jego puszysta sierścią ukrywa się z jednej strony spokojny, a z drugiej temperamentny, sportowy pies. Dzięki niemu można dostrzec piękno przyrody, ponieważ coton uwielbiadługie spacery. Jest doskonały do agility i canisterapii, ma doskonały zmysł orientacji. Antydepresyjny pies Coton de Tulear dzięki swojemu wspaniałemu charakterowi- we Francji, USA i Kanadzie zyskał miano "psa antydepresyjnego". Zasłużył sobie na ten tytuł ze względu na swą wielką miłość do dzieci i wierność do ludzi starszych. Dlatego "pracuje" tam w domach dziecka i domach seniorów. Jest idealnym towarzyszem ludzi opuszczonych, samotnych. Beata Łupińska, WORTAL Wzorzec cotona Pochodzenie Madagaskar Grupa IX - sekcja bichony Charakter Bardzo wesoły piesek, zawsze chętny do zabaw, lubi dzieci, zakochany w swoim panu. Głowa Z profilu - krótka, z góry - trójkątna. Nos Mały, czarny, tolerowany jest także kolor ciemnotytoniowy. Kufa Dlugość ok. 6 cm, grzbiet nosa prosty, wargi dobrze pigmentowane, suche, przylegające. Uzębienie Zęby małe, białe, siekacze dolne układają się z przodu, z tyłu lub w jednej linii z siekaczami górnymi Oczy Okrągle, ciemne, błyszczące, pigmentowane odpowiednio do barwy nosa. Uszy Wiszące, szerokość ok. 6 cm, długości ok. 7 cm, cienkie, trójkątne, pokryte włosem białym lub jednym z trzech dopuszczalnych: 1) łaty beżowe mniej lub bardziej ciemne 2) mieszanina włosów beżowych i czarnych 3) niewielka ilość czarnych włosów dających wrażenie jasnoszarej łaty. Tułów Górna linia grzbietu bardzo nieznacznie wypukła, kłąb słabo zaznaczony. Ogon Nisko osadzony, długości ok. 18 cm, szeroki u nasady i cienki na końcu. W spoczynku sięga poniżej stawu skokowego, koniec ogona uniesiony. Włos Delikatny, o strukturze bawełny, dlugi ok. 8 cm. Maść Biała, dopuszcza się kilka beżowych lub szarych łat, zwłaszcza na uszach. Wzrost i ciężar Idealny wzrost dla psa 26 cm (+- 2 cm), ciężar 4-6 kg. Idealny wzrost dla suki 24 cm (+- 2 cm), ciężar 3,5-5 kg. UWAGA! Małe cotony bardzo często rodzą się z widocznymi łatami, które zanikają w miarę dorastania pieska. Chociaż pies jest w stanie przystosować się niemalże do każdych warunków, powinniśmy zapewnić mu minimum komfortu i przestrzeni, w przeciwnym razie zwierzę nie będzie ani zdrowe, ani szczęśliwe. Jeśli Twoje mieszkanie jest małe, idealny będzie do niego mały pies. Mieszkasz w bloku lub w mieszkaniu o niewielkich rozmiarach i mimo wszystko chciałbyś mieć futrzanego przyjaciela? Idealny pies do małego mieszkania to bez wątpienia mały pies! Na jaką rasę się zdecydować? Podpowiemy Ci!Pies do małego mieszkania powinien być niewielkich rozmiarów, aby nie brakowało mu przestrzeni. Co więcej, o malucha łatwiej dbać. Nie wymaga on aż tak dużo ruchu ,jak duży pies i generalnie lepiej sprawdza się jako kanapowiec. Pamiętaj, że niektóre rasy po prostu nie nadają się do trzymania w zamkniętych do małego mieszkania – która rasa jest najlepsza?W momencie wyboru idealnego psa każdy z nas powinien kierować się kilkoma istotnymi czynnikami. Jednym z najważniejszych z nich jest bez wątpienia przestrzeń, jaką możemy zapewnić czworonogowi na co mieszkasz w mieście, zapewne Twoje mieszkanie nie jest tak duże jak dom ani nie posiada ogrodu, w którym futrzak mógłby swobodnie się wybiegać. W takim wypadku powinieneś rozważyć psa o małych rozmiarach, który świetnie zaadaptuje się na niewielu metrach że oboje – zarówno Ty, jak i pies – powinniście czuć się swobodnie. Duży pies w małym mieszkaniu nie będzie szczęśliwy. Co więcej, brak przestrzeni może wywołać w nim frustrację i przyczynić się do rozwoju różnych chorób związanych z brakiem psy są w stanie bez problemu przyzwyczaić się do każdych warunków, w jakich mieszka ich właściciel, nie oznacza to, że wszędzie będą się czuły komfortowo. Wyobraź sobie na przykład dużego owczarka niemieckiego, który poruszając się po niewielkim mieszkaniu strąca przedmioty, nie ma swobody do skoków ani do małego mieszkania – 5 idealnych rasZastanawiasz się nad zakupem albo adopcją psa do małego mieszkania? Poniżej znajdziesz listę pięciu ras, które idealnie sprawdzą się na niewielkiej przestrzeni. Którą z nich wybierzesz?1. Buldog angielskiBuldog angielski to, bez cienia wątpliwości, idealny pies do małego mieszkania! Chociaż charakteryzuje się mocną budową, jest malutki i – co najważniejsze – jest wielkim domatorem. Uwielbia spędzać dnie w czterech ścianach na długich drzemkach. Pochłaniają one go tak bardzo, że nawet nie zauważy, że wyszedłeś do ma co ukrywać, buldog angielski – który widnieje na zdjęciu otwierającym niniejszy artykuł – jest leniwym psem. Świetnie pasuje do osób, które również nie pałają miłością do długich spacerów i częstej aktywności na świeżym nie możemy wykluczyć codziennych wyjść za potrzebą i minimum ćwiczeń, aby piesek nie utył i nie zachorował. Niestety otyłość u buldogów angielskich jest schorzeniem coraz powszechniejszym. Pamiętaj też, że buldog szybko się męczy i źle znosi względu na rasę i rozmiar psa, trzeba być świadomym tego, że każdy z nich potrzebuje codziennych spacerów i pobudzających układ ruchowy PudelChociaż pudel (mamy tu na myśli głównie wersję miniaturową) jest przeciwieństwem buldoga, również świetnie sprawdza się jako towarzysz życia w małym mieszkaniu. Jest to jeden z nielicznych czworonogów, które nie roztaczają charakterystycznego zapachu więcej, jego miękkie i puszyste futerko jest przyjemne do przytulania. Na tym jednak nie koniec – pudel to pies, który nie linieje! Czy można sobie wymarzyć lepszego psa kanapowego, który nie pozostawi pod sobą kocyka z włosów?Należy jednak pamiętać, że pudelki to psy o dość dużym temperamencie, które muszą codziennie dobrze się wybiegać. Jeśli w domu nie masz wystarczająco dużo miejsca, zawsze pozostaje Wam pobliski który nie spali odpowiedniej dawki kalorii dziennie, może zmienić się w agresywnego niszczyciela Twoich mebli i kwiatków. Można takich zachowań uniknąć poddając szczeniaka odpowiedniej tresurze od najmłodszych miesięcy West Highland white terrierRozkoszny Westie to kolejny idealny pies do małego mieszkania, głównie ze względu na swój niewielki rozmiar. Jest to w miarę spokojne zwierzę o umiarkowanym temperamencie. Lubi spędzać długie godziny na drzemkach. Nimi też zapełnia sobie czas, gdy pozostaje przez cały dzień sam w Highland white terrier to pies rodzinny – uwielbia dzieci i zabawy z innymi czworonogami. Z drugiej strony nie jest zwolennikiem długich spacerów. Jedno czy dwa krótkie wyjścia w ciągu dnia w zupełności mu pies ten nie wymaga wiele opieki. Ponieważ jest mały, je niewiele, a jego grube i długie futerko nie potrzebuje specjalnych ani kosztownych zabiegów Shih tzuShih tzu to pies, który wygląda jak maskotka! Jest uroczy, zabawny i tak mały, że zajmuje naprawdę niewiele miejsca. Co więcej, zwierzę to jest tak spokojne, że przy swoim braku ruchu naprawdę bardziej przypomina pluszaka niż żywą shih tzu potrzebuje małych spacerów na co dzień. Wystarczy krótka przechadzka i kilka minut zabawy w aportowanie, a maluch zmęczy się tak, że prześpi resztę jednak, że jeśli zdecydujesz się na shih tzu w wersji długowłosej, będziesz musiał poświęcić sporo czasu na pielęgnowanie futerka swojego małego przyjaciela. Przygotuj się na częste kąpiele i regularne szczotkowanie włosów. Dzięki nim pies będzie wyglądał elegancko i dystyngowanie na Twojej MaltańczykOstatni na naszej liście znalazł się maltańczyk. To mały piesek, który mierzy do 25 centymetrów. Świetnie sprawdza się jako towarzysz osób uczulonych na sierść zwierząt. Chociaż jego sierść jest długa, nie wywołuje reakcji alergicznych ani jak reszta jego małych pobratymców, maltańczyk również nie potrzebuje dużo ruchu i uwielbia spać. Podczas domowych zabaw bez problemu spala kalorie, dzięki czemu nie potrzebuje długich i energicznych dobrego wychowania i socjalizacji od szczenięcia, aby nie ucierpieć z powodu lęku separacyjnego. W dorosłym wieku pies ten jest bardzo opiekuńczy, stąd też zaleca się go osobom rasy małych psów do małych mieszkań to tylko pięć wybranych przykładów. Listę tę można znacznie rozbudować i z pewnością nie zabrakłoby na niej chihuahua, boston teriera, mopsa, jamnika, cavaliera king charles’a spaniela czy rozkosznego jorka.

pies jak maskotka rasa